selamlar tüm okuyucularıma.uzun zaman sonra yine aranızdayım.okul dolayısıyla yazamıyordum.artık sizinleyim pc yi getirdim..okul hala devam ediyor iyi kötü.gerçi okulla ilgili bi sorunum yok ama alışamadım işte.buraya insanlara alışamadım.küçük şirin bi yer aslında okudgum yer güzel şehir ama işte ben alışamadım...hayatım aynı acılarla devam ediyor yine nişanlım gözyaşları acılar ve ben işte...hala sorunlarımız düzelmedi hatta bugun bana bittiğini söyledi..ne kadar acı ama artık alıstım biliyormusunuz onun oyuncagı gibi barısılık küsülmeye.inanın okadar sıkıldım kı su hayattan ne yapacagımı bilmiyorum.saatlerdir göz yaşları içindeyim her zaman ki gibi bir annemi bir ölümü düşündüm agladım haykırdım.olmuyor be ne onla oluyor nede onsuz olmuyor.ne yapacagımı sasırdım belkıde tasımıs oldugum bi mecburiyet var:S bana bugun söylediği laflar aynen sunlar: ben artık eski ben değilim bitirmeden iyi düşündüm artık farklı bi insanın iyi bi işim iyi bi ailem ve güzel düşüncelerim var...düşündüm ki biz anlaşamıyoruz evlenınce hiç olmayacak.emin ol senden ayrıldım ama hayatımada kımse girmeyecek ben akıllandım bi baska kadınla senınle yasadıklarımı yaşayamam nasıl gidip evlenıp bi baskasından çocuk isterim.....dahada var fazlasıyla ya şu an canım çok yanıyor gerçekten canım yanıyor benim.inanın kı öyle güzel şeyler yaptım ki onun için ama hep hor görülüp ezildim hep küçümsendim.neden ben ya neden ben kötü biri değilim kimsenin asla üzülmesine dayanamam ama niye bunları yaşıyorum.yaşamdan bezdım şu an sınavlarıma az kaldı yemin ederim okulu bırakacam artık dayanacak gücüm kalmadı.naparım nasıl dayanırım bilmiyorum offffffffffffff.ne kimseye derdimi anlatabiliyorum ne paylaşabılıyorum.o kadar içine kapandım ki okul açılalı kaç ay oldu sınıfımda sadece bir kişi ile konustum daha.konusamıyorum kımse ile yalnızım sürekli ya ben yaşamak istemiyorum ki bunları çekıyorum